Það verður að segast alveg eins og er að það var gríðarlegur spenningur í lofti hjá okkur hjónunum þegar við vöknuðum laugardagsmorguninn 18. janúar, það var komið að því að fara í Kerhaunið eftir margra mánaða fjarveru. Því rifum við okkur á lappir og út í bíl með viðkomu í Hveragerði til að afla fæðu.
Færðin var eins og á sumardegi alveg þar til beygt var inn í Kerhraunið af Biskupstungnabrautinni, þá tók við klaki og hálka en það var víða komið niður í möl og því vel fært fyrir allar gerðir bíla, þegar komið var heim á hlað til okkur var brekkan ófær.
.
Þá var nú gott að geta gripið til „Grænu þrumunnar“ enda þörf á, gjörsamlega ófært alveg heim að kúlu, því fór frúin á fjórum fótum eins langt og hún komst og Finnsi hóf mokstur.
Mikið var nú gaman að koma aftur og finna vorilm í lofti, ekkert rok og hinn fallegasti dagur í alla staði.
Finnsi með birgðirnar
Fyrir mokstur
Nú skal „Græna þruman“ tekin fram
Leiðin greiðfær
jafnvel skautasvellið tilbúið og áhorfendapallarninr líka